Sundo

            Pasado alas dose nang walang puknat sa pagtahol ang alagang aso nila aling Letty. Hindi na matiis ng huli ang nililikhang ingay ng kanilang aso, kaya agad itong nagbukas ng ilaw sa tarangkahan upang silipin sa bintana at sawayin ito. " Ay, naku naman bantay baka naman magasgas na iyang lalamunan sa kakatahol mo. Ang dami nang natutulog na kapitbahay,  pati ako ay nagising sa pag-iingay mo!"

            Patuloy parin sa pagtahol si bantay, kaya napilitan si aling Letty na  labasin na ito. Pagkabukas pa lamang niya ng pinto ay nakaulinig ito ng sigaw. "Inang,inang,inang!" Si Jovit, nag-iisang anak ni aling Letty. Humahangos ito, naghuhumiyaw at tinatawag ang kanyang ina,. "Susmaryosep naman Jovit, kaya naman pala ayaw papigil nitong si bantay nakita at sinasalubong ka. Bakit ka ba humahangos at nagsisigaw?"

            "Nasaan ang ama mo at bakit hindi mo kasama?" Pangambang pagtatanong niya. 
" Iyon nga po inang ang aking inuwi upang sunduin kayo. Kasi si amang ay nasa ospital sa bayan. Pauwi na po sana kami upang gumarahe na. Mayroon pong nakisakay na dalawang lalaki, ang isa po ay may katandaan na kaya napilitan na isakay ni amang ang dalawa. Hindi pa kami nakakalayo ay nagpahayag ang dalawang lalaki ng holdap, kaya agad po na pinahinto ni amang ang jeep. Inatake po sa puso si amang at nawalan po ito ng malay. Isinugod ko po siya sa ospital. Pero sa tingin ko po ay maayos naman ang amang " salaysay ni Jovit sa kanyang ina.

            "Mahabaging Diyos, Ano pa ang nangyari?'' tanong ni niya sa anak. "Mamaya na lang po inang at kailangan na natin pumunta ng bayan, hinihintay po tayo ni amang sa ospital. Magdala na lang po kayo ng pera, mga personal na gamit at damit ni amang. May pagmamadaling yaya ni Jovit.

            "A  sige, sandali lang at iaayos ko na ang lahat. Pati ikaw ay ipagbabaon ko na ng damit baka tayo ay magtagal doon sa ospital" Pag-aalala nito. " Huwag na po inang at makakaabala pa iyon sa ating dalahin; mga gamit na lamang po ni amang ang iyong impake." Inayos na ni aling Letty ang mga gamit na umiiyak at nagtataka.

            Paglabas ng mag-ina sa tarangkahan ay pumara na si aling Letty ng tricycle. "Jovit , mag-backride ka na lang at napalaki yata itong nadala kong bag na lagayan ng gamit ng amang mo."

            "Saan po tayo?" bulalas ng driver. "Sa bayan tayo, sa San Jose General Hospital."

            Pagkalipas ng labinlimang minuto ay narating nila ang ospital. "Itong bayad, dalawa kami."

.           " Bakit po dalawa? Kayo lang naman po ang aking sakay."

            "Ay naku talaga itong si Jovit, akala ko ay umangkas na. Baka siguro napagod at inantok na kaya hindi na sumama. Di bale, ito ang bayad."

            Nagmamadaling bumaba ng tricycle si aling Letty at pagpasok niya nang ospital ay kanyang namataan ang kanilang jeep na nakaparada sa harapan nito. Agad niya na tinungo ang information area upang itanong kung nasaan ang kanyang kabiyak. " Miss, itanong ko lang kung may pasyente kayo na Freddie Onayon?" May luhang pagtatanong ni aling Letty.

            " Ah opo, kanina po ay nasa emergency room siya. Pero dinala na po siya sa room number 16. Puntahan nyo na lamang po siya doon. Sa second floor po. Pagkaliwa nyo sa pasilyo naroon ang hagdanan.:"

                Pinuntahan na niya ang kwarto ng kanyang mister. Nagkataon naman naabutan niya ang doktor na kakalabas lamang ng kwarto. Kaya nagkaroon ng pagkakataon na kausapin niya ito. "Doc, ako po ang asawa ng pasyente. Ano na po kanyang lagay?"

Paiyak nitong tanong.

            "Misis, maayos na po ang lagay ng inyong mister. Mabuti po at nadala kaagad siya ng ospital. Pasalamat po tayo sa inyong anak. Subalit lakasan nyo po ang inyong loob. Ikinalulungkot ko po na sabihin na wala na po ang inyong anak. Ginawa po namin ang lahat para i-revive sya. Maraming dugo ang nawala sa kanya dulot ng saksak na kanyang natamo. Ngunit sa kabila nito ay nakuha niya na i-drive ang inyong sasakyan upang dalhin dito ang inyong mister. Kahangahanga po ang inyong anak."

            Sa pagkadinig niya sa masamang balita ay humagulhol ito ng iyak at napaluhod.

            " Anak, kay saklap naman ng iyong sinapit. Mahirap man na tanggapin at kay sakit. Nagpapasalamat ako sa iyo anak inalay mo ang buhay mo para sa kaligtasan ng iyong ama. Dakila ang iyong pagmamahal. Mahal na mahal ka namin ng amang mo anak.. Sa mga gumawa sa iyo nito, bahala na ang mahabaging langit!  Salamat sa iyong pagsundo."