Ang hiram kong buhay

Ang aking damdamin ay naglalayag,
sa ilog ng pighati at paghihirap.
Buhay ko'y pulos kabiguan ang nalalasap;
ang nakapasan sa akin ay kay hirap matibag.

Ako ba ay sadyang pinagkaitan ng saya?
Nasaan na ang matatamis na alaala?
Lahat ng maligayang sandali ay tinangay na,
ng hangin ng siphayo at pagdurusa.

Buhay kong hiram ay walang kalayaan,
bilanggo sa rehas ng panlilinlang.
Hindi na makahulagpos sa lubid ng agam-agam;
na matindi ang pagkatali sa aking katawan.

Agos ng tuwa sa pagkatao ko'y natuyo.
Tila tigang na lupa na uhaw sa pagsuyo.
Kailan papatak ang ulan sa mundo ko?
Ulan ng pag-asa na walang paninibugho.

Maligalig itong aking buhay,
salat sa pag-unawa at pagmamahal.
Kay hirap talagang sa isipan ikintal,
na wala ng nalalabing liwanag sa aking buhay.

Kaya sa poong maykapal aking idinarasal.
Pawiin na ang hirap, ang kaluwalhatian ay ipataw.
Ipadama sa akin ang busilak na pagmamahal;
na di ko natikman sa mundong ibabaw.