Noon at Ngayon

Dati-rati ang bayan ko ay tinitingala,
dito sa Asya, sa Europa at ibang mga bansa.
Walang mapagsidlan kanilang paghanga,
sukdulan ang pagrespetong kanilang ipinapakita.
Sa ating katapangan at talino sila ay namangha.

Subalit ngayon ang bayan ko ay binabalahura,
dito sa Asya, sa Europa at ibang mga bansa.
Walang pagsidlan kanilang pang-aalipusta,
sukdulan ang pagkamuhing kanilang ipinapakita.
Sa ating katapangan at talino sila ay nagdududa.

Dati-rati ang bansa'y kanlungan ng mga bayani,
mga kaluluwang lipos ng pagmamahal sa ating lipi.
Sagad sa buto ang kanilang pagtangi,
sa ating Inang Bayan at sa ating lahi.
Ang kanilang pagnanasang pagbabago ay sadyang masidhi.

Subalit ngayon ang bansa'y kanlungan ng mga pulitikong walang silbi,
mga kaluluwang lipos ang pasakit sa ating lipi.
Sagad sa buto ang kanilang pagmimithi,
sa ating mga lupa at sa ating mga salapi.
Ang kanilang pagnanasang mangamkan ay sadyang masidhi.

Dati-rati tayong mga Pilipino'y nakikipagsabayan,
sa iba't ibang larangan tayo'y hindi mauungusan.
Laging nangunguna ating mga pamantasan,
ang kalidad ng edukasyon ay hindi mapapantayan.
Kaya lubos na nahalinang magsipag-aral dito ang mga dayuhan.

Subalit ngayon tayong mga Pilipino'y wala ng laban,
sa iba't ibang larangan tayo ay napag-iiwanan.
Laging kulelat ating mga pamantasan,
ang kalidad ng edukasyon ay hindi nadadagdagan.
Kaya lubos na tayo ay pinagtatawanan ng mga dayuhan.

Kailan kaya magiging noon ang ngayon?
Bakit kay sarap balikan ang mga bakas ng kahapon?
At bakit kay hirap suungin ang mapaglarong ngayon?