Mukhang pinintahan ng huwad na ngiti,
pilit ikinukubli ang sakit at hapdi.
Mukha'y nagsuot ng maskarang nakatawa,
subalit kaluluwa ay lumuluha.
Kay sigla sa piling ng karamihan.
Kapag nag iisa, sa buhay nahihirapan.
Sariling krus ay matiyang pinapasan,
kasaguta'y naglalaho sa kawalan.
Nagiging bulag sa taimtim na pagmumuni,
nagiging bingi di marinig ang sarili.
Pilit tinatalikuran itong pagbabata,
hinahapuhap tunay na magpapaligaya.
Samahan nawa ng amang lumikha,
nang malusaw itong problema.
Dasal ay ibinubulong sa hanging dumadaan,
nawa'y ihatid doon sa kalangitan.
Walang humpay na magpupuri.
Hanggang ang kasawian ay magapi.
No comments:
Post a Comment